Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 2, 98 - 117, 30.04.2023

Öz

Kaynakça

  • AKTAN, C. BÖRÜ, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İgiad Yayınları, İstanbul.
  • AYDINALP, G. I. (2013). Halka İlişkiler Ekseninde Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ankara: Nobel.
  • AKATAY, A, YELKİKALAN, N. (2007). “Sivil Toplum Kuruluşlarında İnsan Kaynakları Yönetimi”, Ekin Basım Yayın Dağıtım, Bursa.
  • AK, B. G. (2005). “Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne Katılım Sürecinin Sivil Kuruluşlarına Etkileri ve Katkısı”, II. Ulusal Sivil Toplum Kongresi Bildiriler Kitabı, 15-16 Ekim, Çanakkale.
  • CARROLL, A. B. (1991). The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Morai Management of Organizational Stakeholders. Business Horizons, 34 (4), 39-48.
  • CEBALLOS-DELGADO, Javier, Lange, D. Deborah, Gomez-Haro, Samuel and VidalSalazar, Dolores Maria (2012). Environmental Nongovernmental Organization Coalitions. (Edited by: Deborah Rigling Gallagher). Environmental Leadership A Reference Handbook. Los Angeles: 254-263.
  • CÖMERT, Y., ve SAĞIR, G. (2013). Amaca Yönelik Pazarlamanın Tüketici Satın Alma Kararına Etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45), 233-251.
  • ÇELİK, A. (2007). Şirketlerin Sosyal Sorumlulukları.İstanbul: İgiad Yayınları.
  • European Commission. (2001). Green Paper: Promoting a European Frameworkfor Corporate Social Responsibility, Çev. Erkan Ozguc.
  • GDRC (The Global Development Research Center). https://www.gdrc.org/ngo/wbdefine.html, Erişim Tarihi: 17.10.2022.
  • GÖKSU, F. (2010). New Communication Trend Of The Corporation: Corporate Social Responsibility-An Analysis Regarding Corporate. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1 (38), 21-40.
  • KARAHAN, Ş. (2006). Sosyal Sorumluluk Kampanyalarının Tüketici Satın Alma Davranışlarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • KELLY, K. S., (2001).Stewardship:The fifth step in the public relations process. InL. Robert&Heath, Handbook of publicrelations, 279–289.
  • KOTLER, P., ve LEE, N. (2013). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. (S. Yamak, Çev.) İstanbul: Mediacat.
  • KORKMAZ, S. (2009). İşletmelerin Sosyal Sorumlulukları (1 b.). İzmit: Umuttepe Yayınevi.
  • KUÇURADİ, İ. (1998). Sivil Toplum Kuruluşları: Kavramlar (1. Baskı). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
  • ÖZÜPEK, N. (2013). Kurum İmajı ve Sosyal Sorumluluk (2 b.). Konya: Eğitim Yayınevi.
  • PAUL, J. A. (2000). NGO and Global Policy-Making. https://www.globalpolicy.org/empire/31611-ngos-and-global-policymaking.html, Erişim Tarihi: 15.10.2016.
  • PARKER, A. (2011). A Call For Volunteers Employee Volunteer Programs Can Do Much More Than Help People In Need, But Setting Up A Program Has Its Challenges. Communication World, 28 (5).
  • TDK. (2022). Türk Dil Kurumu Büyük Türkçe Sözlük. Kasım 1, 2022 tarihinde http://www.tdk.org.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.565357e48cf8c6.8357 1927 adresinden alındı.
  • TEEGEN, H., DOH, J. P. (2004). The Importance of Nongovernmental Organizations (NGOs) in Global Governance and Value 226 Creation: An International Business Research Agenda. Journal of International Business Studies, 35 (6), 463-483.
  • TERBLANCHE, N. S. (2013). Validation of the customer-based corporate reputation scale in a retail context. İnternational Journal of Market Research, 56 (5), 655-670.
  • RAIBORN, C., GREEN, A., TODOROVA, L., TRAPANİ, T., VE WATSON, W. E. (2003). Corporate Philanthropy: When Is Giving Effective? The Journal of Corporate Accounting & Finance, 5 (1), 47-54.
  • USLU, A. T., ve MENGÜÇ, B. (1992). İş Ahlakı ve Türkiye’de İş Ahlakına Yönelik Tutumlar. İstanbul: Türkiye Genç İşadamları Derneği Yayınları.
  • YAZIJI, M., ve DOH, J. (2009). NGO’s and Corporations-Conflict and Collaboration. New York: Cambridge University.
Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 2, 98 - 117, 30.04.2023

Öz

Kaynakça

  • AKTAN, C. BÖRÜ, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İgiad Yayınları, İstanbul.
  • AYDINALP, G. I. (2013). Halka İlişkiler Ekseninde Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ankara: Nobel.
  • AKATAY, A, YELKİKALAN, N. (2007). “Sivil Toplum Kuruluşlarında İnsan Kaynakları Yönetimi”, Ekin Basım Yayın Dağıtım, Bursa.
  • AK, B. G. (2005). “Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne Katılım Sürecinin Sivil Kuruluşlarına Etkileri ve Katkısı”, II. Ulusal Sivil Toplum Kongresi Bildiriler Kitabı, 15-16 Ekim, Çanakkale.
  • CARROLL, A. B. (1991). The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Morai Management of Organizational Stakeholders. Business Horizons, 34 (4), 39-48.
  • CEBALLOS-DELGADO, Javier, Lange, D. Deborah, Gomez-Haro, Samuel and VidalSalazar, Dolores Maria (2012). Environmental Nongovernmental Organization Coalitions. (Edited by: Deborah Rigling Gallagher). Environmental Leadership A Reference Handbook. Los Angeles: 254-263.
  • CÖMERT, Y., ve SAĞIR, G. (2013). Amaca Yönelik Pazarlamanın Tüketici Satın Alma Kararına Etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45), 233-251.
  • ÇELİK, A. (2007). Şirketlerin Sosyal Sorumlulukları.İstanbul: İgiad Yayınları.
  • European Commission. (2001). Green Paper: Promoting a European Frameworkfor Corporate Social Responsibility, Çev. Erkan Ozguc.
  • GDRC (The Global Development Research Center). https://www.gdrc.org/ngo/wbdefine.html, Erişim Tarihi: 17.10.2022.
  • GÖKSU, F. (2010). New Communication Trend Of The Corporation: Corporate Social Responsibility-An Analysis Regarding Corporate. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1 (38), 21-40.
  • KARAHAN, Ş. (2006). Sosyal Sorumluluk Kampanyalarının Tüketici Satın Alma Davranışlarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • KELLY, K. S., (2001).Stewardship:The fifth step in the public relations process. InL. Robert&Heath, Handbook of publicrelations, 279–289.
  • KOTLER, P., ve LEE, N. (2013). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. (S. Yamak, Çev.) İstanbul: Mediacat.
  • KORKMAZ, S. (2009). İşletmelerin Sosyal Sorumlulukları (1 b.). İzmit: Umuttepe Yayınevi.
  • KUÇURADİ, İ. (1998). Sivil Toplum Kuruluşları: Kavramlar (1. Baskı). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
  • ÖZÜPEK, N. (2013). Kurum İmajı ve Sosyal Sorumluluk (2 b.). Konya: Eğitim Yayınevi.
  • PAUL, J. A. (2000). NGO and Global Policy-Making. https://www.globalpolicy.org/empire/31611-ngos-and-global-policymaking.html, Erişim Tarihi: 15.10.2016.
  • PARKER, A. (2011). A Call For Volunteers Employee Volunteer Programs Can Do Much More Than Help People In Need, But Setting Up A Program Has Its Challenges. Communication World, 28 (5).
  • TDK. (2022). Türk Dil Kurumu Büyük Türkçe Sözlük. Kasım 1, 2022 tarihinde http://www.tdk.org.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.565357e48cf8c6.8357 1927 adresinden alındı.
  • TEEGEN, H., DOH, J. P. (2004). The Importance of Nongovernmental Organizations (NGOs) in Global Governance and Value 226 Creation: An International Business Research Agenda. Journal of International Business Studies, 35 (6), 463-483.
  • TERBLANCHE, N. S. (2013). Validation of the customer-based corporate reputation scale in a retail context. İnternational Journal of Market Research, 56 (5), 655-670.
  • RAIBORN, C., GREEN, A., TODOROVA, L., TRAPANİ, T., VE WATSON, W. E. (2003). Corporate Philanthropy: When Is Giving Effective? The Journal of Corporate Accounting & Finance, 5 (1), 47-54.
  • USLU, A. T., ve MENGÜÇ, B. (1992). İş Ahlakı ve Türkiye’de İş Ahlakına Yönelik Tutumlar. İstanbul: Türkiye Genç İşadamları Derneği Yayınları.
  • YAZIJI, M., ve DOH, J. (2009). NGO’s and Corporations-Conflict and Collaboration. New York: Cambridge University.
Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 2, 98 - 117, 30.04.2023

Öz

Kaynakça

  • AKTAN, C. BÖRÜ, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İgiad Yayınları, İstanbul.
  • AYDINALP, G. I. (2013). Halka İlişkiler Ekseninde Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ankara: Nobel.
  • AKATAY, A, YELKİKALAN, N. (2007). “Sivil Toplum Kuruluşlarında İnsan Kaynakları Yönetimi”, Ekin Basım Yayın Dağıtım, Bursa.
  • AK, B. G. (2005). “Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne Katılım Sürecinin Sivil Kuruluşlarına Etkileri ve Katkısı”, II. Ulusal Sivil Toplum Kongresi Bildiriler Kitabı, 15-16 Ekim, Çanakkale.
  • CARROLL, A. B. (1991). The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Morai Management of Organizational Stakeholders. Business Horizons, 34 (4), 39-48.
  • CEBALLOS-DELGADO, Javier, Lange, D. Deborah, Gomez-Haro, Samuel and VidalSalazar, Dolores Maria (2012). Environmental Nongovernmental Organization Coalitions. (Edited by: Deborah Rigling Gallagher). Environmental Leadership A Reference Handbook. Los Angeles: 254-263.
  • CÖMERT, Y., ve SAĞIR, G. (2013). Amaca Yönelik Pazarlamanın Tüketici Satın Alma Kararına Etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45), 233-251.
  • ÇELİK, A. (2007). Şirketlerin Sosyal Sorumlulukları.İstanbul: İgiad Yayınları.
  • European Commission. (2001). Green Paper: Promoting a European Frameworkfor Corporate Social Responsibility, Çev. Erkan Ozguc.
  • GDRC (The Global Development Research Center). https://www.gdrc.org/ngo/wbdefine.html, Erişim Tarihi: 17.10.2022.
  • GÖKSU, F. (2010). New Communication Trend Of The Corporation: Corporate Social Responsibility-An Analysis Regarding Corporate. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1 (38), 21-40.
  • KARAHAN, Ş. (2006). Sosyal Sorumluluk Kampanyalarının Tüketici Satın Alma Davranışlarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • KELLY, K. S., (2001).Stewardship:The fifth step in the public relations process. InL. Robert&Heath, Handbook of publicrelations, 279–289.
  • KOTLER, P., ve LEE, N. (2013). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. (S. Yamak, Çev.) İstanbul: Mediacat.
  • KORKMAZ, S. (2009). İşletmelerin Sosyal Sorumlulukları (1 b.). İzmit: Umuttepe Yayınevi.
  • KUÇURADİ, İ. (1998). Sivil Toplum Kuruluşları: Kavramlar (1. Baskı). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
  • ÖZÜPEK, N. (2013). Kurum İmajı ve Sosyal Sorumluluk (2 b.). Konya: Eğitim Yayınevi.
  • PAUL, J. A. (2000). NGO and Global Policy-Making. https://www.globalpolicy.org/empire/31611-ngos-and-global-policymaking.html, Erişim Tarihi: 15.10.2016.
  • PARKER, A. (2011). A Call For Volunteers Employee Volunteer Programs Can Do Much More Than Help People In Need, But Setting Up A Program Has Its Challenges. Communication World, 28 (5).
  • TDK. (2022). Türk Dil Kurumu Büyük Türkçe Sözlük. Kasım 1, 2022 tarihinde http://www.tdk.org.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.565357e48cf8c6.8357 1927 adresinden alındı.
  • TEEGEN, H., DOH, J. P. (2004). The Importance of Nongovernmental Organizations (NGOs) in Global Governance and Value 226 Creation: An International Business Research Agenda. Journal of International Business Studies, 35 (6), 463-483.
  • TERBLANCHE, N. S. (2013). Validation of the customer-based corporate reputation scale in a retail context. İnternational Journal of Market Research, 56 (5), 655-670.
  • RAIBORN, C., GREEN, A., TODOROVA, L., TRAPANİ, T., VE WATSON, W. E. (2003). Corporate Philanthropy: When Is Giving Effective? The Journal of Corporate Accounting & Finance, 5 (1), 47-54.
  • USLU, A. T., ve MENGÜÇ, B. (1992). İş Ahlakı ve Türkiye’de İş Ahlakına Yönelik Tutumlar. İstanbul: Türkiye Genç İşadamları Derneği Yayınları.
  • YAZIJI, M., ve DOH, J. (2009). NGO’s and Corporations-Conflict and Collaboration. New York: Cambridge University.

SOSYAL SORUMLULUK FAALİYETLERİNİN YÖNETİMİ VE YAŞANILAN ZORLUKLAR; SİVİL TOPLUM KURULUŞLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 2, 98 - 117, 30.04.2023

Öz

Sosyal sorumluluk bilinci günümüzde giderek daha da anlam kazanmaktadır. Gerek günümüz şartları gerekse küreselleşmenin etkisiyle birçok alanda kurum ve kuruluşlar sosyal sorumluluk faaliyetleri gerçekleştirmektedirler. Bu nedenle sosyal sorumluluk sivil toplum kuruluşları bağlamında önemli bir noktadadır. Sivil toplum kuruluşları sosyal sorumluluk faaliyetlerini yerine getirirken belli amaçlar edinirler ve amaçlara ulaşmak için sosyal sorumluluk faaliyetlerinin iyi bir şekilde yönetilmesine dikkat etmektedirler. Bu yönetimin gerçekleşmesi içinde iyi bir planlama ve uygulama gerekmektedir. Yapılan çalışmada sivil toplum kuruluşlarının gerçekleştirdiği sosyal sorumluluk faaliyetlerinin yönetimindeki aksaklıklar, sorunlar ve yönetimdeki zorluklar araştırılmış ve literatüre katkı sağlanması amaçlanmıştır. Araştırma amacı kapsamında nitel araştırma yöntemi kullanılarak aktif sosyal sorumluluk faaliyetlerinde bulunan sekiz farklı sivil toplum kuruluşundan (KIZILAY, YEŞİLAY, AKUT, TEMA, İHH, TOG, MOR ÇATI, Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı) 18 yönetici seçilmiş ve hazırlanan 20 soruluk mülakat formuyla görüşme gerçekleştirilerek elde edilen veriler MAXQDA programıyla analiz edilmiştir.

Kaynakça

  • AKTAN, C. BÖRÜ, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İgiad Yayınları, İstanbul.
  • AYDINALP, G. I. (2013). Halka İlişkiler Ekseninde Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ankara: Nobel.
  • AKATAY, A, YELKİKALAN, N. (2007). “Sivil Toplum Kuruluşlarında İnsan Kaynakları Yönetimi”, Ekin Basım Yayın Dağıtım, Bursa.
  • AK, B. G. (2005). “Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne Katılım Sürecinin Sivil Kuruluşlarına Etkileri ve Katkısı”, II. Ulusal Sivil Toplum Kongresi Bildiriler Kitabı, 15-16 Ekim, Çanakkale.
  • CARROLL, A. B. (1991). The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Morai Management of Organizational Stakeholders. Business Horizons, 34 (4), 39-48.
  • CEBALLOS-DELGADO, Javier, Lange, D. Deborah, Gomez-Haro, Samuel and VidalSalazar, Dolores Maria (2012). Environmental Nongovernmental Organization Coalitions. (Edited by: Deborah Rigling Gallagher). Environmental Leadership A Reference Handbook. Los Angeles: 254-263.
  • CÖMERT, Y., ve SAĞIR, G. (2013). Amaca Yönelik Pazarlamanın Tüketici Satın Alma Kararına Etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45), 233-251.
  • ÇELİK, A. (2007). Şirketlerin Sosyal Sorumlulukları.İstanbul: İgiad Yayınları.
  • European Commission. (2001). Green Paper: Promoting a European Frameworkfor Corporate Social Responsibility, Çev. Erkan Ozguc.
  • GDRC (The Global Development Research Center). https://www.gdrc.org/ngo/wbdefine.html, Erişim Tarihi: 17.10.2022.
  • GÖKSU, F. (2010). New Communication Trend Of The Corporation: Corporate Social Responsibility-An Analysis Regarding Corporate. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1 (38), 21-40.
  • KARAHAN, Ş. (2006). Sosyal Sorumluluk Kampanyalarının Tüketici Satın Alma Davranışlarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • KELLY, K. S., (2001).Stewardship:The fifth step in the public relations process. InL. Robert&Heath, Handbook of publicrelations, 279–289.
  • KOTLER, P., ve LEE, N. (2013). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. (S. Yamak, Çev.) İstanbul: Mediacat.
  • KORKMAZ, S. (2009). İşletmelerin Sosyal Sorumlulukları (1 b.). İzmit: Umuttepe Yayınevi.
  • KUÇURADİ, İ. (1998). Sivil Toplum Kuruluşları: Kavramlar (1. Baskı). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
  • ÖZÜPEK, N. (2013). Kurum İmajı ve Sosyal Sorumluluk (2 b.). Konya: Eğitim Yayınevi.
  • PAUL, J. A. (2000). NGO and Global Policy-Making. https://www.globalpolicy.org/empire/31611-ngos-and-global-policymaking.html, Erişim Tarihi: 15.10.2016.
  • PARKER, A. (2011). A Call For Volunteers Employee Volunteer Programs Can Do Much More Than Help People In Need, But Setting Up A Program Has Its Challenges. Communication World, 28 (5).
  • TDK. (2022). Türk Dil Kurumu Büyük Türkçe Sözlük. Kasım 1, 2022 tarihinde http://www.tdk.org.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.565357e48cf8c6.8357 1927 adresinden alındı.
  • TEEGEN, H., DOH, J. P. (2004). The Importance of Nongovernmental Organizations (NGOs) in Global Governance and Value 226 Creation: An International Business Research Agenda. Journal of International Business Studies, 35 (6), 463-483.
  • TERBLANCHE, N. S. (2013). Validation of the customer-based corporate reputation scale in a retail context. İnternational Journal of Market Research, 56 (5), 655-670.
  • RAIBORN, C., GREEN, A., TODOROVA, L., TRAPANİ, T., VE WATSON, W. E. (2003). Corporate Philanthropy: When Is Giving Effective? The Journal of Corporate Accounting & Finance, 5 (1), 47-54.
  • USLU, A. T., ve MENGÜÇ, B. (1992). İş Ahlakı ve Türkiye’de İş Ahlakına Yönelik Tutumlar. İstanbul: Türkiye Genç İşadamları Derneği Yayınları.
  • YAZIJI, M., ve DOH, J. (2009). NGO’s and Corporations-Conflict and Collaboration. New York: Cambridge University.
Toplam 25 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Research Article
Yazarlar

Beyza Rabianur Erdoğan

Gülten Gümüştekin 0000-0003-0561-1989

Yayımlanma Tarihi 30 Nisan 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023 Cilt: 10 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Erdoğan, B. R., & Gümüştekin, G. (2023). SOSYAL SORUMLULUK FAALİYETLERİNİN YÖNETİMİ VE YAŞANILAN ZORLUKLAR; SİVİL TOPLUM KURULUŞLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME. Avrasya Sosyal Ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 10(2), 98-117.