Araştırma Makalesi
The usage of measurement and evaluation techniques by teachers of religious culture and ethics course in a way that contributes to critical thinking education
Öz
As in the other countries, some changes have been made in the curriculum in our country since 2004 in order to improve the basic skills that students should have. One of the basic skills in the curriculum is the students’ ability to think critically. In this respect, critical thinking skill as one of the basic skills aimed in order for the student to gain has incorparated into the Primary School Religious Culture and Ethics Course Curriculum.
Not only is the quality of the program important in getting the students to gain critical thinking skills, but the qualifications of The Teachers of Religious Culture and Ethics who will put them into practice in their classes are very important as well. Because “teachers” play the most important role in the development of the individual's critical thinking skills, the teacher who is aware of the critical thinking skills and adopts an attitude towards developing these skills of the students will be able to develop these skills through their applications for critical thinking education. Therefore, it is important that the teachers of Religious Culture and Ethics Course conduct the process of measurement and evaluation using appropriate tools and methods as well as planning and arrangements of the teaching process, in addition to students’ reading comprehension, making interpretation, analysis and interrogation skills that can contribute to using their critical thinking skills. The ability of the Teachers of Religious Culture and Ethics to use measurement and evaluation techniques in a way that can contribute to critical thinking education depends on their having sufficient knowledge and skills. For this reason, the study aims to show how the Teachers of Religious Culture and Ethics Course use the measurement and evaluation techniques to contribute to critical thinking education.
This research is in the qualitative research model. In this research, the data obtained from the opinions and practices of the teachers involved in the research were explained and the results were reached by making analyses. The sample of the research consists of 12 Teachers of Religious Culture and Ethics Course who were selected in accordance with the maximum diversity sampling of the intended sampling methods. Gender, seniority, graduation, and post-graduate education were considered as the main factors in the teachers’ selection. In order to analyze the research findings and make a holistic assessment and more accurate comments about the data obtained in the interviews, the observations made in the lessons of the teachers and the data obtained from the documents used were benefitted from. A copy of these was requested from the teachers who had used the documents in the interview done with them during the research process or who were seen to have used the documents during the observation process.
It was studied how the documents such as worksheets, written questions, etc. relate to which dimension of the critical thinking. The data obtained from the examination of these documents were compared with those obtained through interview and observation, and the evaluations were attempted from a more holistic point of view.
Anahtar Kelimeler
Religious Education Religious Culture and Ethics Course Critical Thinking Education Measurement and Evaluation
Kaynakça
- AKYÜREK, S. (2012). İmam-Hatip Meslek Dersi ile Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretmenlerinin Eğitim-Öğretim Yeterliklerine İlişkin Algıları. Değerler Eğitimi Dergisi, 10(23), 7-47.
- ALTINTAŞ, M. E. (2016). Öğretmenler Gözüyle Değerler Eğitimi (1. bs). Mostar Basım Yayın Dağıtım.
- AYDIN, M. Ş. (1996). Din Dersi Öğretmenlerinin Pedagojik Formasyonları. Erciyes Üniversitesi Yayını.
- AYDIN, M. Ş. (2008). Özgürleştirici Din Eğitimi. Diyanet Aylık Dergi, 213, 25-28.
- AYDIN, M. Ş. (2009). Din Eğitimi Sorgulayıcı Düşünmeyi Beslemelidir. Diyanet Aylık Dergi, 228, 28-31.
- AYDIN, M. Ş. (2014). İslam Ahlak Eğitimi. İçinde M. Ş. Aydın & A. H. Adanalı (Ed.), İslam Ahlakı Temel Konular Güncel Yorumlar (1. bs, ss. 201-254). Diyanet İşleri Başkanlığı.
- CİNGÖZ, O. (2019). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Eleştirel Düşünme Eğitimine İlişkin Görüşleri [Doktora Tezi]. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- CRAWFORD, A., SAUL, W., MATHEWS, S. R., & MAKİNSTER, J. (2009). Düşünen Sınıf İçin Öğrenme ve Öğretme Yöntemleri (P. Atasoy, E. Uzun, & S. Gülgöz, Çev.). Biltur Basım Yayın.
- CÜCELOĞLU, D. (1994). İyi Düşün Doğru Karar Ver. Sistem Yayıncılık.
- DEWEY, J. (1910). How We Think. D.C. Heath Publications.
- FİSHER, A. (2001). Critical Thinking: An Introduction. Cambridge University Press.
- GÜNGÖR, A. (2001). İlköğretim Okulları İkinci Kademe Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretmenlerinin Ölçme ve Değerlendirme Sorunları [Yüksek Lisans Tezi]. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- KAZANCI, O. (1984). Eğitimde Eleştirici Düşünme ve Öğretimi. Kazancı Kitap A.Ş.
- KOÇ, A. (2010). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Yeterlikleri. Değerler Eğitimi Dergisi, 8(19), 107-149.
- LİPMAN, M. (2003). Thinking in Education. Cambridge University.
- MAYRİNG, P. (2000). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş (A. Gümüş & M. S. Durgun, Çev.). Baki Kitabevi.
- MEB. (2007). İlköğretim Düşünme Eğitimi Dersi (6.7. Ve 8. Sınıf) Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı.
- MEB. (2010). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı.
- MEB. (2018). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (İlkokul 4 ve Ortaokul 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı.
- RON, R., & PERKİNS, D. N. (2005). Learning to Think: The Challenges of TeachingThinking, The Cambridge Handbook of Thinking and Reasoning (K. J. Holyoak & R. G. Morrison, Ed.). Cambridge University Press.
- SÖNMEZ, V. (1993). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı (7. bs). Anı Yayıncılık.
- ŞENŞEKERCİ, E., & BİLGİN, A. (2008). Eleştirel Düşünme ve Öğretimi. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14, 15-43.
- YILDIRIM, A., & ŞİMŞEK, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemi (6. bs). Seçkin Yay.
- YILDIZ, M., & GENÇ, M. F. (2016). Ortaokul Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Alternatif Ölçme ve Değerlendirme Tekniklerini Kullanma Düzeyleri ve Karşılaştıkları Sorunlar. İlahiyat Tetkikleri Dergisi, 45, 45-80. https://doi.org/10.29288/ilted.304761.
DKAB öğretmenlerinin, ölçme ve değerlendirme tekniklerini eleştirel düşünme eğitimine katkı sağlayacak şekilde kullanma durumları
Öz
Din kültürü ve ahlak bilgisi dersinde eleştirel düşünme eğitimine katkı sağlanabilmesi, planlama ve uygulama süreçlerinin yanında ölçme ve değerlendirme sürecinde de eleştirel düşünme eğitiminin dikkate alınmasına bağlıdır. Buna uygun olarak öğrencilerin okuduğunu anlama, yorumlama, analiz etme, sorgulama gibi eleştirel düşünme becerilerini kullanmalarına katkı sağlayabilecek uygun araç ve yöntemlerle ölçme ve değerlendirme işleminin gerçekleştirilmesi önemlidir. Din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmenlerinin, ölçme ve değerlendirme tekniklerini eleştirel düşünme eğitimine katkı sağlayacak şekilde kullanma durumlarını ahlak konuları bağlamında ortaya koymaya çalışan bu araştırma, nitel araştırma yöntemlerine göre desenlenmiştir. Araştırma konusu çerçevesinde Kayseri ilinde görevli 12 din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmeni ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırma bulgularını analiz edip, bütüncül bir değerlendirmede bulunabilmek için öğretmenlerin derslerinde yapılan gözlemlerden ve kullandıkları dokümanlardan elde edilen verilerden de yararlanılmıştır. Araştırmanın sonucunda, öğretmenlerin çoğunun sınavlarda yönelttiği soruların, kavrama düzeyinde olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerini daha etkili kullanmalarına katkısı olabilecek “uygulama, analiz, sentez ve değerlendirme” düzeyinde sorulara yer vermedikleri görülmüştür. Öte yandan eleştirel düşünme eğitimine katkısı olabilecek tarzda performans ödevi veremedikleri ve bunları uygun kriterlere göre değerlendiremedikleri sonucu da ortaya çıkmıştır. Bunun yanında gözlem tekniğini kullanırken de öğrenci davranışlarıyla eleştirel düşünme arasındaki ilişkiyi temellendirme noktasında eksiklikleri olduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Din Eğitimi Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Eleştirel Düşünme Eğitimi Ölçme ve Değerlendirme
Kaynakça
- AKYÜREK, S. (2012). İmam-Hatip Meslek Dersi ile Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretmenlerinin Eğitim-Öğretim Yeterliklerine İlişkin Algıları. Değerler Eğitimi Dergisi, 10(23), 7-47.
- ALTINTAŞ, M. E. (2016). Öğretmenler Gözüyle Değerler Eğitimi (1. bs). Mostar Basım Yayın Dağıtım.
- AYDIN, M. Ş. (1996). Din Dersi Öğretmenlerinin Pedagojik Formasyonları. Erciyes Üniversitesi Yayını.
- AYDIN, M. Ş. (2008). Özgürleştirici Din Eğitimi. Diyanet Aylık Dergi, 213, 25-28.
- AYDIN, M. Ş. (2009). Din Eğitimi Sorgulayıcı Düşünmeyi Beslemelidir. Diyanet Aylık Dergi, 228, 28-31.
- AYDIN, M. Ş. (2014). İslam Ahlak Eğitimi. İçinde M. Ş. Aydın & A. H. Adanalı (Ed.), İslam Ahlakı Temel Konular Güncel Yorumlar (1. bs, ss. 201-254). Diyanet İşleri Başkanlığı.
- CİNGÖZ, O. (2019). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Eleştirel Düşünme Eğitimine İlişkin Görüşleri [Doktora Tezi]. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- CRAWFORD, A., SAUL, W., MATHEWS, S. R., & MAKİNSTER, J. (2009). Düşünen Sınıf İçin Öğrenme ve Öğretme Yöntemleri (P. Atasoy, E. Uzun, & S. Gülgöz, Çev.). Biltur Basım Yayın.
- CÜCELOĞLU, D. (1994). İyi Düşün Doğru Karar Ver. Sistem Yayıncılık.
- DEWEY, J. (1910). How We Think. D.C. Heath Publications.
- FİSHER, A. (2001). Critical Thinking: An Introduction. Cambridge University Press.
- GÜNGÖR, A. (2001). İlköğretim Okulları İkinci Kademe Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretmenlerinin Ölçme ve Değerlendirme Sorunları [Yüksek Lisans Tezi]. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- KAZANCI, O. (1984). Eğitimde Eleştirici Düşünme ve Öğretimi. Kazancı Kitap A.Ş.
- KOÇ, A. (2010). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Yeterlikleri. Değerler Eğitimi Dergisi, 8(19), 107-149.
- LİPMAN, M. (2003). Thinking in Education. Cambridge University.
- MAYRİNG, P. (2000). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş (A. Gümüş & M. S. Durgun, Çev.). Baki Kitabevi.
- MEB. (2007). İlköğretim Düşünme Eğitimi Dersi (6.7. Ve 8. Sınıf) Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı.
- MEB. (2010). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı.
- MEB. (2018). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (İlkokul 4 ve Ortaokul 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı.
- RON, R., & PERKİNS, D. N. (2005). Learning to Think: The Challenges of TeachingThinking, The Cambridge Handbook of Thinking and Reasoning (K. J. Holyoak & R. G. Morrison, Ed.). Cambridge University Press.
- SÖNMEZ, V. (1993). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı (7. bs). Anı Yayıncılık.
- ŞENŞEKERCİ, E., & BİLGİN, A. (2008). Eleştirel Düşünme ve Öğretimi. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14, 15-43.
- YILDIRIM, A., & ŞİMŞEK, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemi (6. bs). Seçkin Yay.
- YILDIZ, M., & GENÇ, M. F. (2016). Ortaokul Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Alternatif Ölçme ve Değerlendirme Tekniklerini Kullanma Düzeyleri ve Karşılaştıkları Sorunlar. İlahiyat Tetkikleri Dergisi, 45, 45-80. https://doi.org/10.29288/ilted.304761.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 27 Şubat 2020 |
| Kabul Tarihi | 1 Nisan 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 2021 Sayı: 44 |
