Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

DIGITAL TRANSFORMATION OF EDUCATION IN TURKEY: A GIS-BASED ANALYSIS

Yıl 2022, Cilt: 24 Sayı: ÖZEL SAYI, 322 - 336, 28.12.2022

Burcu Eşki Çiğdem Tarhan

https://doi.org/10.16953/deusosbil.1189601
Cited By: 1

Öz

Technological developments have clearly shown their effects in almost every aspect of life at the beginning of the 21st century. Developments in the field of information and communication technologies (ICT) have also led to digital transformation in the education sector. In the education sector, approximately 25 million students in Turkey have been affected by the COVID19 epidemic and the accelerated digital transformation in education during the pandemic. All education and training activities, from primary education to higher education, were continued with the distance education method during the pandemic process. However, both the difficulties faced by students and the adaptation of education to digital transformation in this process have caused some problems. This concept, which is defined as the digital divide (digital gap), is generally defined in the literature as the inequality experienced by individuals, companies or countries living in different geographies and having socio-economic differences in accessing and using ICT. The problems experienced have brought spatial analysis to the fore and made the use of Geographic Information Systems (GIS) digital transformation analysis in the field mandatory. GIS is used as a tool in monitoring access to education, analysis of students benefiting from education, the number of currently enrolled students, and education-related decision-making processes of relevant institutions. Within the scope of this study, GIS-based analyzes of literacy, secondary school graduate and undergraduate student education statistics in Turkey were included and spatial representation was made with the Household Information Technologies (IT) Usage Survey of TUIK. The data obtained during the analysis phase of the study were visualized using QGIS 3.22.10.

Anahtar Kelimeler

Digital Transformation Geographic Information Systems Digital Divide

Kaynakça

  • Bozkurt, A., Hamutoğlu, N. B., Kaban, A. L., Taşçı, G., & Aykul, M. (2021). Dijital bilgi çağı: Dijital toplum, dijital dönüşüm, dijital eğitim ve dijital yeterlilikler. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 7 (2), 35-63.
  • Capurro, R. & Hjørland, B. (2003). The concept of information. Annual Review of Information Science and Technology, 37 (1),343-411 https://doi.org/10.1002/aris.1440370109.
  • Çapar, F. & Vural, Ö. F. (2013). E-devletleşme önündeki engel: Diijital eşitsizlik. International Journal of Human Sciences, 10 (1), 1674-1692. ISSN: 1303-5134.
  • Diah, M. I. M. (2005). GIS-based environmental decision support system (EDSS). http://www.gisdevelopment.net/aars/arcs/1997/ts11/ts11001pf.htm, (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Diana, S. S. (2009). Roles for GIS within higher education. Journal of Geography in Higher Education, 33 (SUPPL. 1), 7–16. https://doi.org/10.1080/03098260903034046.
  • Doğan, O. (2019). Industrial 4.0 conceptual awareness levels of university students in the process of digital transformation management. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kırşehir Ahi Evran University, Kırşehir.
  • Driskell, L. & Wang, F. (2009). Mapping digital divide in neighborhoods: Wi-Fi access in Baton Rouge, Louisiana. Annals of GIS, 15 (1), 35-46.
  • Eray, O. (2012). Application of geographic information system ( GIS ) in education. Journal of Technical Science and Technologies, 1 (2), 53–57.
  • Eshet, Y. (2004). Digital literacy: A conceptual framework for survival skills in the digital era. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia, 13 (1), 93-106.
  • Hotar N., Omay R. E., Bayrak S., Kuruüzüm Z. & Ünal B. (2020). Pandeminin toplumsal yansımaları. İzmir İktisat Dergisi, 35 (2). 211-220. Doi: 10.24988/ije.202035201.
  • Hüsnüoğlu, N. & Öztürk, L. (2017). Dijital bölünme: Nedenleri ve türleri. Giresun Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3 (5), 6-21.
  • İçişleri Bakanlığı. (2020). https://www.icisleri.gov.tr/65-yas-ve-ustu-ile-kronik-rahatsizligi-olanlara-sokaga-cikma-yasagi-genelgesi web. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Karabacak, Z. İ. & Sezgin, A. A. (2019). Türki̇ye’de di̇ji̇tal dönüşüm ve di̇ji̇tal okuryazarlik. Türk İdare Dergisi, 1 (488), 319-343.
  • MEB. (2020). https://www.meb.gov.tr/bakan-selcuk-koronaviruse-karsi-egitim-alaninda-alinan-tedbirleri-acikladi/haber/20497/tr. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • MEB. (2021). www.meb.gov.tr. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • MEB İstatistikleri. (2019/2020). https://sgb.meb.gov.tr/www/milli-egitim-istatistikleri-yayinlanmistir-orgun-egitim-20192020/icerik/395. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Odabaş, H. (2003). İnternet tabanlı uzaktan eğitim ve bilgi ve belge yönetimi. Türk Kütüphaneciliği, 17 (1), 22-36.
  • OECD (Organisation For Economic Cooperation and Development) (2001). Understanding the digital divide. http://www.oecd.org/dataoecd/38/57/1888451.pdf. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Reed, R. E. & Bodzin, A. M. (2016). Using web GIS for public health education. International Journal of Environmental and Science Education, 11(14), 6314–6333.
  • Sağlık Bakanlığı. (2022). https://saglik.gov.tr/. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Toso, S., Atlı, Ş. M. & Mardikyan, S. (2015). Türkiye’nin bölgeleri arasında sayısal uçurum. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 10 (1), 41-49.
  • Telli, S. G. & Altun, D. (2020). Coronavirüs ve çevrimiçi (online) eğitimin önlenemeyen yükselişi. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 3 (1), 25-34.
  • Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2022). https://data.tuik.gov.tr/Bulten /Index?p=Survey-on-Information-and-Communication-Technology-(ICT)-Usage-in-Households-and-by-Individuals-2020-33679. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • World Economic Forum. (2020). Schools of the Future Defining New Models of Education for the Fourth Industrial Revolution. In Platform for Shaping the Future of the New Economy and Society. Cologny/Geneva, Switzerland. https://www3.weforum.org/docs/WEF_Schools_of_the_Future_Report_2019.pdf. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • WHO. (2019). Coronavirus disease (COVID-19) Pandemic. World Health Organization. https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • YÖK (2020). Basın Açıklaması. https://www.yok.gov.tr/ Sayfalar/Haberler/2020/universitelerde-uygulanacak-uzaktan-egitime-iliskin-aciklama.aspx. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • YÖK (2022). Öğrenci Sayıları Raporu. https://istatistik.yok.gov.tr/. (Erişim Tarihi: 23.04.2021). YÖK İstatistikleri (2019/2020). https://istatistik.yok.gov.tr. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).

TÜRKİYE’DE EĞİTİMDE DİJİTAL DÖNÜŞÜM: CBS TABANLI BİR ANALİZ

Yıl 2022, Cilt: 24 Sayı: ÖZEL SAYI, 322 - 336, 28.12.2022

Burcu Eşki Çiğdem Tarhan

https://doi.org/10.16953/deusosbil.1189601
Cited By: 1

Öz

Teknolojik gelişmeler 21. yüzyıl başında hayatın hemen her alanında etkisini net bir biçimde göstermiştir. Bilgi ve iletişim teknolojileri (BİT) alanında da yaşanan gelişmeler eğitim sektöründe dijital dönüşüme sebep olmuştur. Eğitim sektöründe Türkiye’de yaklaşık 25 milyon öğrenci COVID19 salgından ve pandemi sürecinde hızlanan eğitimdeki dijital dönüşümden etkilenmiştir. İlköğretimden yükseköğrenime tüm eğitim öğretim faaliyetleri pandemi sürecinde uzaktan eğitim yöntemi ile devam ettirilmiştir. Ancak hem öğrencilerin karşılaştığı zorluklar hem de eğitim-öğretimin bu süreçteki dijital dönüşüme adaptasyonu birtakım sorunlara neden olmuştur. Sayısal (dijital) uçurum olarak tanımlanan bu kavram, literatürde genel olarak farklı coğrafyalarda yaşayan ve sosyo-ekonomik farklılıkları olan birey, firma veya ülkelerin BİT’e ulaşması ve kullanmasında yaşadığı eşitsizlik olarak tanımlanmaktadır. Yaşanan sorunlar mekânsal analizi ön plana çıkararak Coğrafi Bilgi Sistemlerinin (CBS) dijital dönüşüm analizleri alandaki kullanımını zorunlu hale getirmiştir. Eğitime erişimin izlenmesi, eğitimden faydalanan öğrencilerin analizi, güncel kayıtlı öğrenci sayısı, ilgili kurumların eğitimle alakalı karar verme süreçlerinde CBS bir araç olarak kullanılmaktadır. Bu çalışma kapsamında Türkiye’deki okuma yazma, ortaokul mezunu ve lisansa kayıtlı öğrenci eğitim istatistiklerinin CBS tabanlı analizlerine yer verilmiş ve TÜİK’in Hanehalkı Bilişim Teknolojileri (BT) Kullanım Araştırması ile mekânsal gösterimi yapılmıştır. Çalışmanın analiz aşamasında elde edilen veriler QGIS 3.22.10 kullanılarak görselleştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Dönüşüm Coğrafi Bilgi Sistemleri Sayısal Uçurum

Kaynakça

  • Bozkurt, A., Hamutoğlu, N. B., Kaban, A. L., Taşçı, G., & Aykul, M. (2021). Dijital bilgi çağı: Dijital toplum, dijital dönüşüm, dijital eğitim ve dijital yeterlilikler. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 7 (2), 35-63.
  • Capurro, R. & Hjørland, B. (2003). The concept of information. Annual Review of Information Science and Technology, 37 (1),343-411 https://doi.org/10.1002/aris.1440370109.
  • Çapar, F. & Vural, Ö. F. (2013). E-devletleşme önündeki engel: Diijital eşitsizlik. International Journal of Human Sciences, 10 (1), 1674-1692. ISSN: 1303-5134.
  • Diah, M. I. M. (2005). GIS-based environmental decision support system (EDSS). http://www.gisdevelopment.net/aars/arcs/1997/ts11/ts11001pf.htm, (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Diana, S. S. (2009). Roles for GIS within higher education. Journal of Geography in Higher Education, 33 (SUPPL. 1), 7–16. https://doi.org/10.1080/03098260903034046.
  • Doğan, O. (2019). Industrial 4.0 conceptual awareness levels of university students in the process of digital transformation management. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kırşehir Ahi Evran University, Kırşehir.
  • Driskell, L. & Wang, F. (2009). Mapping digital divide in neighborhoods: Wi-Fi access in Baton Rouge, Louisiana. Annals of GIS, 15 (1), 35-46.
  • Eray, O. (2012). Application of geographic information system ( GIS ) in education. Journal of Technical Science and Technologies, 1 (2), 53–57.
  • Eshet, Y. (2004). Digital literacy: A conceptual framework for survival skills in the digital era. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia, 13 (1), 93-106.
  • Hotar N., Omay R. E., Bayrak S., Kuruüzüm Z. & Ünal B. (2020). Pandeminin toplumsal yansımaları. İzmir İktisat Dergisi, 35 (2). 211-220. Doi: 10.24988/ije.202035201.
  • Hüsnüoğlu, N. & Öztürk, L. (2017). Dijital bölünme: Nedenleri ve türleri. Giresun Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3 (5), 6-21.
  • İçişleri Bakanlığı. (2020). https://www.icisleri.gov.tr/65-yas-ve-ustu-ile-kronik-rahatsizligi-olanlara-sokaga-cikma-yasagi-genelgesi web. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Karabacak, Z. İ. & Sezgin, A. A. (2019). Türki̇ye’de di̇ji̇tal dönüşüm ve di̇ji̇tal okuryazarlik. Türk İdare Dergisi, 1 (488), 319-343.
  • MEB. (2020). https://www.meb.gov.tr/bakan-selcuk-koronaviruse-karsi-egitim-alaninda-alinan-tedbirleri-acikladi/haber/20497/tr. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • MEB. (2021). www.meb.gov.tr. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • MEB İstatistikleri. (2019/2020). https://sgb.meb.gov.tr/www/milli-egitim-istatistikleri-yayinlanmistir-orgun-egitim-20192020/icerik/395. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Odabaş, H. (2003). İnternet tabanlı uzaktan eğitim ve bilgi ve belge yönetimi. Türk Kütüphaneciliği, 17 (1), 22-36.
  • OECD (Organisation For Economic Cooperation and Development) (2001). Understanding the digital divide. http://www.oecd.org/dataoecd/38/57/1888451.pdf. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Reed, R. E. & Bodzin, A. M. (2016). Using web GIS for public health education. International Journal of Environmental and Science Education, 11(14), 6314–6333.
  • Sağlık Bakanlığı. (2022). https://saglik.gov.tr/. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • Toso, S., Atlı, Ş. M. & Mardikyan, S. (2015). Türkiye’nin bölgeleri arasında sayısal uçurum. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 10 (1), 41-49.
  • Telli, S. G. & Altun, D. (2020). Coronavirüs ve çevrimiçi (online) eğitimin önlenemeyen yükselişi. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 3 (1), 25-34.
  • Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2022). https://data.tuik.gov.tr/Bulten /Index?p=Survey-on-Information-and-Communication-Technology-(ICT)-Usage-in-Households-and-by-Individuals-2020-33679. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • World Economic Forum. (2020). Schools of the Future Defining New Models of Education for the Fourth Industrial Revolution. In Platform for Shaping the Future of the New Economy and Society. Cologny/Geneva, Switzerland. https://www3.weforum.org/docs/WEF_Schools_of_the_Future_Report_2019.pdf. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • WHO. (2019). Coronavirus disease (COVID-19) Pandemic. World Health Organization. https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • YÖK (2020). Basın Açıklaması. https://www.yok.gov.tr/ Sayfalar/Haberler/2020/universitelerde-uygulanacak-uzaktan-egitime-iliskin-aciklama.aspx. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
  • YÖK (2022). Öğrenci Sayıları Raporu. https://istatistik.yok.gov.tr/. (Erişim Tarihi: 23.04.2021). YÖK İstatistikleri (2019/2020). https://istatistik.yok.gov.tr. (Erişim Tarihi: 23.04.2021).
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Burcu Eşki 0000-0003-2514-0598

Çiğdem Tarhan 0000-0002-5891-0635

Yayımlanma Tarihi 28 Aralık 2022
Gönderilme Tarihi 15 Ekim 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 24 Sayı: ÖZEL SAYI

Kaynak Göster

APA Eşki, B., & Tarhan, Ç. (2022). TÜRKİYE’DE EĞİTİMDE DİJİTAL DÖNÜŞÜM: CBS TABANLI BİR ANALİZ. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(ÖZEL SAYI), 322-336. https://doi.org/10.16953/deusosbil.1189601

Cited By

Gençlerin Dini Referans Dünyası ve Dijital Medya
Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
https://doi.org/10.33227/auifd.1320301
 Kapak Resmi İndir