Habitus Toplumbilim Dergisi

Öz

Depremler, tabiatın insan hayatına olan tesirlerini gözler önüne seren etkileyici anlardır. Felaketin getirdiği yıkım ve karışıklık, insanların hayatlarını derinlemesine etkiler. Afetler, toplumun farklı kesimlerinden insanları bir araya getirir. Ortak gaye, sevdiklerini koruma ve yardım ihtiyacı olanlara el uzatmadır. O anlarda, maddi güçlükler veya sosyal farklılıklar ikinci planda kalır. İnsanlar, yalnızca insan olduklarının ve birbirlerine destek olmanın kıymetini hatırlarlar. Felaketin yarattığı şokun ardından insanlar, hızla organize olurlar. Gönüllüler, yardım kuruluşları ve sivil toplum örgütleri, etkilenen bölgelere yönelirler. Barınma ihtiyacı olanlar için gece gündüz demeden çadırlar kurulur, yiyecek ve su dağıtılır, yaralılara yardım eli uzatılır. Enkaz altında kalanları kurtarmak için ekipler seferber edilir. İşte bu anlarda insanlığın en güzel yüzü, birbirine dayanma ve destek olma iradesi görünür. Dayanışma ve yardımlaşma sadece maddi yardımlarla sınırlı değildir. Bu anlar, insanların birbirine moral verdiği, umudu yeşerttiği ve yeniden inşa etme azmini paylaştığı anlardır. Dayanışma ve yardımlaşma, insanoğlunun en değerli hazinelerinden biridir. Birlikte hareket etmek, zorlukların üstesinden gelmenin anahtarıdır. Bu çalışmada, dayanışma ve yardımlaşmanın sınırların ötesinde nasıl ortaya çıktığı ve nasıl ilerlediği ele alınmıştır.