Öz
İnsan
kaynakları; iş yaşamında adını herkesin öğrendiği fakat işlevleri hususunda
olduğu bir çeşit işletme fonksiyonudur. İnsan kaynakları işlevleri esas olarak
firmaların hizmet veya üretim yaratabilmesi ve yaratılan bu hizmet veya ürünü
sunabilmesi için gereksinim duyduğu temel kaynağı yani insanı temsil
etmektedir. Bu çalışmanın amacı, İnsan Kaynakları İşlevleri İşlevlerinin
Etkinliğinin değerlendirilmesidir. Çalışmada veri toplama yöntemi olarak
kolayda anket yöntemi kullanılmıştır. Çalışma için elde edilen veriler internet
yoluyla ve yüz yüze anket yöntemiyle elde edilmiştir. Çalışmanın amacı doğrultusunda İnsan
Kaynakları Çalışanlarından oluşan 110 işletme yöneticisine iki bölümden oluşan
63 soruluk bir anket uygulanmıştır. Anketin birinci kısmı 11 soruluk demografi
sorularını içerirken, ikinci kısım İnsan Kaynakları İşlevleri İşlevlerinin
etkinliğini irdeleyen evet/hayır şeklinde oluşturulmuş 52 soru içermektedir.
Çalışmada elde edilen veriler SPSS 21 paket programı ile analiz edilerek
yorumlanmıştır. Yapılan analiz sonucunda hizmet sektörün işletmelerinde üretim
sektörüne işletmelerine göre insan kaynaklarının işlevleri daha etken bir
şekilde değerlendirilmektedir. Sektörler ise kendi içlerinde değerlendirmede
faaliyet alanlarına, işletmelerin cirosu ve büyüklüğüne göre farklılıklar
göstermektedir.
Anahtar Kelimeler
İnsan İnsan Kaynakları İşlevleri Planlama Temin Seçim Seçme Yerleştirme
Kaynakça
- Acar, A., & Adal, Z. (2008). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul : Beta .
- Albayrak, İ. (1983). Beşeri Varlıklar Maliyet Modelleri. İ.Ü. İşletme Fakültesi Muhasebe Enstitüsü Dergisi(31), 27.
- Arthur, K. (1997). Measuring Human Resource Effectiveness and Impact . Human Resource Management , 229-301.
- Ataay, İ. (1990). İşdeğerleme ve Başarı Değerleme Yöntemleri. İstanbul: Küre Matbaa.
- Barutçugil, İ. (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayınları.
- Brigham, E. (1994). Financial Mangement Theory And Practice . Fort Worth: Dryden Press.
- Çetin, C., & Dinç, Ö. (2013). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Yayıncıları.
- Dave, U. (1984). A Strategy, Structre, Human Resource Date Base: OASIS. Human Resource Management, 23, 77-90.
- Demirbaş, M. (2008). Çalışanlara Yönelik Kaynak Kullanım Unsurları İle Edilecek Faydanın Hesaplanması ve Muhasebeleştirilmesi. Sosyal Bilimler Dergisi(1), 43-67.
- Gürbüz, G. (2002). Personel Araştırmaları ve İşgören Seçme Süreci. İstanbul: Literatür Yayıncılık.
- Kaynak, T. (1998). İnsan Kaynakları Planlaması, İnsan Kaynakları Yönetimi İçinde. İstanbul: İ.Ü. İşletme Fakültesi Yayın No: 276.
- Özveren, M. (1996). Verimliliğin Toplam Kalite Yönetimi ile İlgisi ve Verimliliğin Artırılması İçin Önlemler. Mercek Dergisi, 1(4), 38.
- Randall, S. (1992). Strategic Human Resources Management: Linking The People With The Strategic Needs Of The Business. Organizational Dynamics, 21(1), 18-32.
- Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
- Serttaş, A. (2012). Mülakat Teknikleri. Bursa: Ekin Yayınları.
- Tüzüner, L. (2002). İnsan Kaynakları Yönetimi İşlevlerinin Ölçümü ve Değerlendirilmesi ve İşletmelerde İnsan Kaynakları Yönetimi Faaliyetlerinin Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma. İstanbul : T.C. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü .
- Wayne, C. (1995). Managing Human Resources :Productivity. Quality of Work Life, 157.
- Werther, W. (1994). Human Resources and Personnel Mangement . New York: Hill İnternatioanl Series.
- Yalçın, P. (2002). Personel Yönetimi. İstanbul : Beta Yayınları.
- Yüksel, Ö. (2007). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
Öz
Human resources; some kind of mobility with confusion.
Human resources functions are services or production based on the basis or
terminal. It is the primary source of humanitarianism that I have to condition
to be able to offer this service or product that I can create and create. The
purpose of this study is to evaluate the effectiveness of the Human Resources
Functions In the study, the survey method was used in an easy way to accrue the
sum. Obtained by Internet Survey and Face Survey Method for Obtained Data Unit.
A questionnaire of 63 questions consisting of two parts was applied to 110
business managers formed by Human Resources Employees in line with the aim of
the study. The first part of the questionnaire contains 11 questions of demographic
questions, while the second part of the questionnaire contains 52 questions of
yes / no to examine the effectiveness of Human Resources Functions. The data
obtained in the study were analyzed by SPSS 21 packet program and the findings
were disclosed.
As a
result of the work done, the functions of the human resources are evaluated
more effectively than the production sector of the service sector. Sectors, on
the other hand, show differences according to the endorsement and the Size of
businesses.
Anahtar Kelimeler
Human Human Resources Functions Planning Supply Selection Positioning
Kaynakça
- Acar, A., & Adal, Z. (2008). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul : Beta .
- Albayrak, İ. (1983). Beşeri Varlıklar Maliyet Modelleri. İ.Ü. İşletme Fakültesi Muhasebe Enstitüsü Dergisi(31), 27.
- Arthur, K. (1997). Measuring Human Resource Effectiveness and Impact . Human Resource Management , 229-301.
- Ataay, İ. (1990). İşdeğerleme ve Başarı Değerleme Yöntemleri. İstanbul: Küre Matbaa.
- Barutçugil, İ. (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayınları.
- Brigham, E. (1994). Financial Mangement Theory And Practice . Fort Worth: Dryden Press.
- Çetin, C., & Dinç, Ö. (2013). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Yayıncıları.
- Dave, U. (1984). A Strategy, Structre, Human Resource Date Base: OASIS. Human Resource Management, 23, 77-90.
- Demirbaş, M. (2008). Çalışanlara Yönelik Kaynak Kullanım Unsurları İle Edilecek Faydanın Hesaplanması ve Muhasebeleştirilmesi. Sosyal Bilimler Dergisi(1), 43-67.
- Gürbüz, G. (2002). Personel Araştırmaları ve İşgören Seçme Süreci. İstanbul: Literatür Yayıncılık.
- Kaynak, T. (1998). İnsan Kaynakları Planlaması, İnsan Kaynakları Yönetimi İçinde. İstanbul: İ.Ü. İşletme Fakültesi Yayın No: 276.
- Özveren, M. (1996). Verimliliğin Toplam Kalite Yönetimi ile İlgisi ve Verimliliğin Artırılması İçin Önlemler. Mercek Dergisi, 1(4), 38.
- Randall, S. (1992). Strategic Human Resources Management: Linking The People With The Strategic Needs Of The Business. Organizational Dynamics, 21(1), 18-32.
- Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
- Serttaş, A. (2012). Mülakat Teknikleri. Bursa: Ekin Yayınları.
- Tüzüner, L. (2002). İnsan Kaynakları Yönetimi İşlevlerinin Ölçümü ve Değerlendirilmesi ve İşletmelerde İnsan Kaynakları Yönetimi Faaliyetlerinin Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma. İstanbul : T.C. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü .
- Wayne, C. (1995). Managing Human Resources :Productivity. Quality of Work Life, 157.
- Werther, W. (1994). Human Resources and Personnel Mangement . New York: Hill İnternatioanl Series.
- Yalçın, P. (2002). Personel Yönetimi. İstanbul : Beta Yayınları.
- Yüksel, Ö. (2007). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
Ayrıntılar
| Konular | İşletme |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 1 Sayı: 2 |
