Öz
Hızla
küreselleşen dünya ekonomisi, lojistiğin geldiği son nokta, gelişmiş ülkelerde
tüketim toplumunun oluşmasıyla artan talep ve buna bağlı olarak artan üretim,
ülkeler arasında birlikler kurulması ve ticari sınırların kalkması sonucunda
yoğunlaşan ticari ilişkiler gibi faktörlerin etkisi ile birçok ülkede refah
seviyesi artmış, ancak bununla birlikte çeşitli sorunlar ortaya çıkmaya
başlamıştır. Günümüzde ekonomiler bir yandan daha fazla kazanırken, bir yandan
da daha fazla enerjiye ihtiyaç duymaktadır, ancak petrol, doğalgaz ve kömür
gibi yenilenemeyen geleneksel enerji kaynakları hızla tükenmektedir. Bu
çalışmada küresel çapta tehdit oluşturan enerji güvenliği ve çevre sorunlarının
çözüm yollarından biri olan ve gelecek yıllarda kullanımının artması beklenen
yenilenebilir enerji kaynakları tanımlanmakta, küresel çapta mevcut
kapasiteleri ve gelişimleri incelenmektedir. Ayrıca bu kaynakların
sürdürülebilir kalkınma ile ilişkisi analiz edilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Enerji, Yenilenebilir Enerji, Çevre, Kalkınma, Sürdürülebilir Kalkınma
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Bekmez, S. ve Manga, M. (2013). ‘‘Türkiye’de Enerji Sektörünün Geçmişi ve Geleceği’’. İktisat ve Toplum Dergisi, 3(27): 43-51.
- 2. British Petroleum. (2016). ‘‘Statistical Review of World Energy’’. BP.
- 3. Çukurçayır, M. A. ve Sağır, H. (2008). ‘‘Enerji Sorunu, Çevre ve Alternatif Enerji Kaynaklari’’. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (20): 257-278.
- 4. Çolak, İ. ve Demirtaş, M. (2008). ‘‘Rüzgâr Enerjisinden Elektrik Üretiminin Türkiye’deki Gelişimi’’. TÜBAV Bilim Dergisi, 1(2): 55-62.
- 5. Davis, S.C., Hay, W. ve Pierce, J. (2014). ‘‘Biomass İn the Energy Industry: an Introduction’’. British Petroleum.
- 6. Demirel, Y. (2012). ‘‘Energy and Energy Types’’. Springer London, 27-70.
- 7. Energy Information Administration. (2016). ‘‘İnternational Energy Outlook 2016’’. Washington.
- 8. Ertuğrul, Ö. F. ve Kurt, M. B. (2009). ‘‘Yenilenebilir Enerji Kaynaklari Maliyet Analizi ve Sürdürülebilir YEK Uygulamaları’’. V. Yenilenebilir Enerji Kaynaklari Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Haziran, 2009, Diyarbakır, s.37-42.
- 9. IRENA. (2017a). ‘‘Renewable Capacity Statistics 2017’’. International Renewable Energy Agency, Abu Dhabi.
- 10. IRENA. (2017b). ‘‘Rethinking Energy 2017: Accelerating the Global Energy Transformation’’. International Renewable Energy Agency, Abu Dhabi.
- 11. IRENA. (2016). ‘‘Renewable Energy and Jobs - Annual Review 2016’’. International Renewable Energy Agency, Abu Dhabi.
- 12. International Energy Agency (IEA). (2016). ‘‘Key CO2 Emissions Trends’’. IEA.
- 13. Kaypak, Ş. (2011). ‘‘Küreselleşme Sürecinde Sürdürülebilir Bir Kalkınma İçin Sürdürülebilir Bir Çevre’’. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13(20): 19-33.
- 14. Kuşat, N. (2013). ‘‘Yeşil Sürdürülebilirlik İçin Yeşil Ekonomi: Avantaj ve Dezavantajlari–Türkiye İncelemesi’’. Journal of Yaşar University, 8(29): 4896-4916.
- 15. Koç, E. ve Şenel, M. C. (2013). ‘‘Dünyada ve Türkiye’de Enerji Durumu - Genel Değerlendirme’’. Mühendis ve Makina, 54 (639): 32-44.
- 16. Koçaslan G. (2010), “Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi Çerçevesinde Türkiye’nin Rüzgar Enerjisi Potansiyelinin Yeri ve Önemi”, Sosyal Bilimler Dergisi, (4): 53-61.
- 17. Natural Resources Canada (NRCan). (2015). ‘‘Energy Fact Book’’. Canada.
- 18. Oskay C. (2014). “Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Rüzgar Enerjisinin Önemi ve Türkiye’de Rüzgar Enerjisi Yatırımlarına Yönelik Teşvikler”, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(1): 76-94.
- 19. OECD/IEA. (2014). ‘‘World Energy Outlook 2014’’, France.
- 20. Önal, E. ve Yarbay, R. Z. (2010). ‘‘Türkiye’de Yenilenebilir Enerji Kaynakları Potansiyeli ve Geleceği’’. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 9(18): 77-96.
- 21. REN21. (2016). ‘‘Renewables 2016 Global Status Report’’. REN21 Secretariat, Paris, France.
- 22. Saraçoğlu, N. (2013). ‘‘Küresel İklim Değişiminin Azaltılmasında Karbon Ayak İzinin Rolü’’. İktisat ve Toplum Dergisi, 3(27): 53-64.
- 23. Satman, A. (2013). ‘‘Dünyada ve Türkiye’de Jeotermal Enerji’’. 11.Ulusal Tesisat Mühendisliği Kongresi Bildiriler Kitabı. 17-20 Nisan 2013, İzmir, s. 3-27.
- 24. Seydioğulları, H. S. (2013). ‘‘Sürdürülebilir Kalkınma için Yenilenebilir Enerji’’. Planning, 23(1): 19-25.
- 25. Tıraş, H. (2012). ‘‘Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre: Teorik bir İnceleme’’. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2 (2): 57-73.
- 26. World Energy Council (WEC). (2013). ‘‘World Energy Resources - 2013 Survey’’, WEC, London.
- 27. World Energy Council (WEC). (2016). ‘‘World Energy Resources - 2016 Survey’’, WEC, London.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Ekonomi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 1 |
